|03|-We are late!

Wszędzie było zamieszanie. Ashley przyjechała do nas o 5 rano, bo nie mogła spać , więc od godziny 5:09 jestem na nogach. Kurde jak sobie przypomnę rozmowę z Mattem , to aż mnie ściska.  Wszystko z najmniejszymi szczegółami pamiętałam. Spotkaliśmy się u mnie w ogrodzie zapadał powoli zmierzch. Powietrze było wilgotne. Wtedy Kloss wskoczył Matt’owi na kolana i ja zaczęłam swoją mowę :

-Matt... Kurde nie wiem jak do tego się zabrać... No , czy chciałbyś – i tu robił jakąś minę jakby czekał na to całe życie.- Pojechać ze mną do Los Angeles , bo widzisz dostałam propozycje. Pojedziesz?

-No wiesz... Nie mogę moja matka ma raka, o czym dobrze wiesz i nie mogę jej ot tak zostawić.  Z resztą nie był bym potrzebny.

I wtedy wybuchłam płaczem i pobiegłam do swojego pokoju.

No i tak pierwszy raz w życiu facet wystawił mnie do wiatrówki.  Zostawiłam Ash w salonie a sama poszłam się ubrać. Wyjęłam z szuflady wygody komplet czyli koszulkę  z nadrukiem I love Zombies, czarne rurki, zielone trampki mnóstwo czarnych bransoletek i plecak , który wczoraj wypchałam potrzebnymi rzeczami  i poszłam wsiąść szybki lodowaty prysznic.Na włosy założyłam czarny beret , a Ray Bany włożyłam do torby >> klik<<. Po kilkunastu minutach byłam gotowa , ale moja rodzinka oczywiście nie.  Usiadłam obok Ash , która z nerwów obgryzała paznokcie.  

-No czemu się tak denerwujesz?-zapytałam

-Nie wim czy wszystko wzięłam i boję się , że będzie jakaś katastrofa albo , że coś spieprzę jak zwykle-wtuliła się w moje ramię i rozpłakała.

-Tylko mi nie becz!

-Ale ja chce-popadała w histerie.- Nic mi się w życiu nie udaje!

-Całą Wielką Brytanię obudzisz!

-No i kurde co z tego? Buuu-buczała zamiast płakać.

-Dziwna jesteś.

-Wiem.

-Na pewno?

-Tak.

-Definitywnie?

-Tak.

-Sprawdźmy czy to dobra odpowiedź... Tak wygrała pani milion!!! Ale teraz się uspokój.

-A gdzie mogę odebrać nagrodę?

-W Gównie, proszę pani- gówno to moje najczęściej używane słowo.

-Weź przestań z tym „gównem”.

-A bo co?-wstałam i zrobiłam kilka uderzeń w powietrzu jak to robią bokserzy.-Podskakujesz mała?

-Tak , bo co?-zrobiła ten swój tik z głową.

-A bo gówno w papierku.

-Taa zjedz sobie na śniadanie-znowu ten tik.

-Chciałabyś. Bijemy się po męsku?- p męsku czyli walenie się jak plastiki otwartymi dłońmi.

-Nie po damsku.-zacisnęła dłonie w pięści.

-No dawaj , i tak mnie nie pokonasz!-chciałam ją wyzwać na pojedynek.

-Zobaczymy- i walnęła mnie z „plaskacza” w policzek.- Może lepiej na rękę?

-O nie! Jesteś lepsza , ja w tym tygodniu sobie mięsień naderwałam i masz przewagę!

-No i dobrze!-uśmiechnęła się łobuzersko.

-Dziewczyny zamknijcie japy i dajcie normalnym ludziom spać!!!-wydarł się Jake.- No tak lepiej. Weźcie pobawcie się kartami , albo sobie  pieczcie babeczki, ale proszę tylko o jedno CISZĘ!!!-za akcentował ostatni wyraz.

-No i po zabawie – wydęłam wargi i z fochem na brata usiadłam na kanapie. Z chęcią dodałabym zwrot mojej siostry „Żal.pl” , ale dodałam tylko to w myślach , bo nie jestem debilką.

-No to co robimy?

-Gówno. Wzdychaj do swojego dupka, a ja pooglądam MTV. Zgoda?

-Nie zgoda.

-Czemu?

-Bo ja go nie kocham , tylko go baaaaardzo lubię.

-Yhm... Leci „Biber” i się podniecaj.

-Nie podniecam się nim , tylko go lubię.

-Ehe... To czemu masz jego plakaty w torbie? Znając życie będziesz się z nimi ruchać  w nocy. Nieprawdaż?

-Nie wiem o czym ty mówisz...

-Dobrze wiesz. Zielona szkoła w czwartej klasie. Pokój dzielony ze mną. Brałaś ślub , ruchałaś się z nim w nocy i zresztą w dzień też , ale jak nie było gości w pokoju. Nadal nie pamiętasz?

-Teraz już tak-za czerwieniła się.- Czemu masz taką świetna pamięć?

-A „chorwa” nie wiem.

-Może w poprzednim wcieleniu byłaś jakimś kronikarzem albo cóś. Ha! Już wiem byłaś Gallem Anonimem! Bo się podpisujesz E.Anonim!!!

-Pisze tak z innego powodu.

-Ja i tak wiem swoje!!!

-Tiaaa-pokiwałam głową i wróciłam do oglądania Muzycznej Telewizji.- O dajmy na przykład Bruno Mars jest dużo lepszy od Justynki Zjeber...

-Wcale nie ! On jest murzyn.

-Od kiedy Hawajczycy są murzynami?

-Od dziejów batonika!-chyba miała na myśli batona Mars , ale nie wiem co jej łazi po głowie , bo się boje tam zaglądać , bo tam jest mnóstwo bałaganu, jak w moim pokoju.  Nawet gorszy niż w moim pokoju.

-Co się kurwa gapisz na mnie jak na debilkę?

-Bo nią jesteś-uśmiechnęłam się.

-Raczej ty!

-Dziewczyny!!!-cała pielgrzymka do nas dotarła, czyli matka, ojciec, Jake i Victoria.- Musicie się tak wydzierać? Za...O mój boże! Za godzinę musimy być na lotnisku!!!-no i zaczął się rozgardiasz. Po kilku minutach ojciec Ash pomógł zabrać nasze bagaże wielkim busikiem. Jakimś cudem zdążyliśmy na samolot i teraz siedzieliśmy w pierwszej klasie popijając szampana. Upije się. Ale najpierw coś napiszę... Kurde na czym skończyłam...Ah tak Sophie idzie tym korytarzem i kurde co? Hmm...

-Jake co można robić idąc korytarzem?-odwróciłam się do brata.

-Pierdzieć, bić, się, podrywać laski...

-Mam-przerwałam mu. Zaczęłam w super szybkim tempie miażdżyć klawiaturę.

                                    Sophie nagle stanęła jak wryta. Przygryzła wargę , aż poczuła smak krwi. Do oczu napływał wodospad łez. Jak on mógł? Jak?! Stał przy tej blondynie i się śmiał z jakiegoś debilnego tekstu. Jak on mógł?! Woli grubą, niską blondynę ode mnie wysokiej szatynce z nogami do nieba i wielkimi oczami w kolorze mlecznej czekolady... Odwróciłam się na pięcie i otworzyłam pierwsze lepsze drzwi. W ciemności dostrzegłam jakimś cudem krzesło i osunęłam się na nie. Teraz warga była rozwalona i stróżka krwi zamieniła się w strumień , a łzy spływały po policzkach i moczyły moją bluzkę. Z torebki wyjęłam coś co przypominało linijkę i zaczęłam z całej siły przejeżdżać nią po nadgarstkach.  Po chwili rysy na nadgarstkach zaczęły piec . Nieświadomo zsunęłam się z krzesła, zahaczyłam ręką o torbę i wszystko się wysypało...Gdzie są te cholerne nożyczki...Tu są... Nacięłam kilka głębokich ran i wtedy powieki zaczynały być coraz , cięższe i cięższe... Obraz się powoli rozmazywał i zapadła ciemność. Z zewnątrz dochodziły do mnie jakieś dźwięki , jakieś krzyki i sygnał karetki , a potem już nic nie pamiętam...

***

Wróciłam! Wreszcie mam neta! Po spędzeniu 3 tygodni na pełnym słońcu

jestem jak murzyn, chociaż siedziałam pod ręcznikiem i smarowałam się 60 filtrowym kremem do opalania. 

Strasznie tęskniłam :** 

No i doszłam do kilku wniosków :

-Ja Go nie kocham tylko sobie wmawiam.

-Mam mega wenę , ale jestem leń xd 

-Planuje dla was niespodziankę 

-I jeszcze drugą , ale nie wiem czy wypali, potrzebuje do tej niespodzianki paru bloggerek.